Er gaat haast geen dag voorbij of er verschijnen mediaberichten over fraude. Van gokverslaafde en stelende boekhouders tot geraffineerde CEO’s en CFO’s die de buitenwereld een te rooskleurig beeld schetsen van de onderneming waarvan zij weten dat die spoedig ten onder zal gaan. Van ‘klein bier’ en geringe schade tot grootschalige fraudes die juist een megaschade tot gevolg hebben. Van een individueel slachtoffer tot soms wel duizenden gedupeerden. In het privédomein, zakelijk of bij de overheid.
Vroeg of laat krijgen we allemaal wel een keer met fraude te maken. Omdat we niet scherp of goedgelovig zijn en in een oplichtingstruc trappen. Omdat we onzorgvuldig zijn met data of met wachtwoorden. Omdat we medewerkers en derden vertrouwen geven, ook als zij dat makkelijk en vrijwel ongemerkt kunnen beschamen. Omdat we ons onvoldoende willen of kunnen verdedigen gegeven de kosten die daarmee gemoeid gaan. Omdat we ons onvoldoende wapenen tegen de frauderisico’s waaraan we blootstaan.